ABP en de geldcrisis

ABP en de crisis.
Iedereen die met het ABP te maken heeft, heeft onlangs een schrijven van het ABP en het magazine ontvangen Het voornaamste onderwerp was de kredietcrisis en uw ABP pensioen. Men heeft het over een herstelplan. En de titel luidt: Evenwichtige verdeling van pijn over alle betrokkenen.
Uit het herstelplan blijkt dat de directies en commissarissen niets van de kredietcrisis geleerd hebben. Het lijkt alsof hun mechanismen nog steeds berusten op het met armen en handen bewegen zoals een croupier de fiches binnen haalt.
Men heeft het alleen over meer betalen, minder uitkeren, niet indexeren en noem maar op. Niet te verwonderen dat men zich niet heeft beschermd tegen de crisis. Immers plukken en minder uitkeren dan waar men recht op heeft kan altijd. Een verdere creativiteit komt onder deze al te gemakkelijke omstandigheden niet tot bloei.
Het is natuurlijk niet juist dat diegenen die moeten betalen hiervan de dupe worden. Immers het is niet vrijwillig dat men de premie “toevertrouwd” aan het ABP. Het is dus niet voor de deelnemers eign schuld dikke bult. En zelfs dan springt onze regering vaak bij (IJslandbank) of worden banken soms verplicht tot schadevergoeding. Nee het ABP mag zijn gang gaan.
Nu gebleken is dat het ABP zich niet heeft beschermd tegen de geldcrisis, kun je stellen dat de salarissen van de top, gebaseerd toch op bekwaamheid en productiviteit, belachelijk hoog zijn. Een paar aandeeltjes kopen en het verprutsen dat is niet zo moeilijk. Massa’s mensen hebben dat gedaan zonder dat ze daar een paar ton aan salaris voor kregen. Deze honoraria kunnen aangepast worden, overeenkomstig de (on)geschiktheid van bestuurders en commissarissen.
Dit is een sterk punt om op te bezuinigen en een goed voorbeeld van evenwichtige verdeling over betrokkenen. Dit past perfect in de strategie van minder uitbetalen. Men kan natuurlijk het aantal mensen wat het ABP bestuurt ook drastisch verlagen, een commissaris die in twintig of meer commissies zit, heeft amper de tijd om de uitnodigingen ter vergadering te lezen en als dat wel kan dan hoeft er ook geen astronomisch bedrag ter vergoeding betaald te worden.
Ze hoeven ook niet gehuisvest te worden in de peperdure kantoren, men kan iets minder snel het gebouw en de inrichting aanpassen aan de eisen des tijds. Die verandert echt niet steeds met de komst van een nieuw directielid. Misschien ook wat minder prijzige kunstwerken aanschaffen zal ook niet misstaan, een leuke reproductie kan ook. Ik heb het nog niet over kunst die men thuis eerst wil “bekijken”.
Ook vraag ik me af,wat de zin is van bepaald drukwerk, ja, ik weet het, het is “in “, Instituten, banken, verzekeringen komen met een blaadje uit, cs Magazine. Wat kost dat niet? En wordt dat wel gelezen? Waarom de vrolijke jongen uit te hangen met twaalf uitwaai weekenden? Voor dat soort informatie ga je toch niet kijken bij het ABP? Een brief met gepaste informatie is meer dan voldoende.

Je zou zeggen hier kan men wat mee.

En volgens een uitspraak in het Magazine wordt er wel degelijk naar de deelnemers aan de ABP-pensioenregeling geluisterd!